Normalisation

Pernah tak tengok video sekolah montessori, atau seharian aktiviti kanak-kanak dalam kelas montessori (authentic ones)? Mula sampai, shake hands directress, sangkut beg, coat, masuk kelas shake hands dan tegur kawan, pilih aktiviti di shelf, atau ngelap2, circle time, snack time, prepare, makan, basuh tangan, basuh pinggan, ada yang pilih baca buku, ada yang duk luar buat aktiviti diluar tanpa disuruh, mereka buat sendiri je? And I initially thought that’s normalisation, and there’s no way ‘we’ (our family) could ever achieve that. We didn’t do 3 hour work cycle, our house not fully prepared, I myself not prepared ? dan segala macam kriteria montessori. Tapi jangan salah faham dengan terms normalisation yang eh Montessori ni, anak kita yang bising, huru hara main je keje, tak fokus, suka sepah ni tak normallah? Normalisation dalam konteks montessori bermaksud “becoming a contributing member of the society”. Aloh, komplikated bunyi but we need that, don’t we? Look at the state of our teenagers and youngsters now? Anyway, someone asked me about normalisation the other day, and got me thinking again, and I did my research again. I reread Absorbent Mind on this chapter, read articles and discussions dan dapatlah pencerahan…. yang normalisation ni bukan bermaksud seperti yang dalam video-video kita tengok tu. Normalisation yang dimaksudkan tu adalah keadaan di mana kanak-kanak tu bila dia terlalu fokus dan terlalu concentrate terhadap sesuatu tu dan bila dia dah siap dan puas hati dengan kerja yang dia buat tu, dia akan rasa puas, content, refresh! That, that moment! Montessori discover moment ni bila dia observe sejumlah pelajar (rasanya yang mula-mula dia incharge, I have to go back and read this story) yang dari bermacam jenis background dan bermacam jenis perangai. You know, kids, some louds, some quiet, some lompat-lompat, some suka jatuhkan barang2. Tapi bila Montessori sesuaikan persekitaran mengikut keperluan kanak-kanak ni, she discovers this amazing view yang mana semua kanak-kanak yang tadi in deep concentration with work they’re doing. Bayangkan keadaan tu yang mana suasana lebih tenang dan Montessori anggap that’s who children really are.

Sebab tu dia namakan that moment tu yang mana kanak-kanak buat apa-apa yang dipilihnya with deep concentration and when done mereka content dan refresh, normalisation. Therefore, they will be in and out of normalisation. Dan bila continously macam ni they’ll develop self discipline and peace. Jadi legalah sikit yang normalisation ni achievable at home.